သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လႊတ္ပစ္လို႔ေကာင္းတဲ့အရာလား
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ပက္သက္ျပီး စာေရးဖုိ႔အေၾကာင္းက တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။
အလုပ္အတူတဲြလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူနဲ႔ သူငယ္တန္းထဲကေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အခု အတူတဲြျပီး အလုပ္လုပ္ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေပ့ါေပ့ါပါးပါးပဲ။ သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက ဆယ္ေက်ာ္သက္အ၇ြယ္ကေလးေတြ ေျပာပံုဆုိပံုေတြအတိုင္းပဲ ။ သူတုိ႔သိပ္ခ်စ္လားဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ဒါပင္မယ့္ ခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ ကေလးေတြအတုိင္းေနထုိင္ေနတာျမင္ေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာသိတဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္းက အဲဒီလုိ ေနလို႔မွမရတာ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပက္သက္ျပီး သတိရလာေ၇ာ။ အခုနက သူငယ္ခ်င္းကပဲ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူက ၾကားကေန သံုးသပ္မႈေတြေျပာဆိုတာကို ၾကားရေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ ေဝဝါးသြားတယ္။ ကိုယ္က ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ အခုတေလာ ေတြ႔ျဖစ္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အဆက္အသြယ္ကို သူက သိေနပါတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာဆိုေနပံုေတြကုိ သူက အေတာ္မ်ားမ်ားသိထားပါတယ္။
ဘယ္လိုဟာသေတြ ေျပာျဖစ္တာမ်ဳိးေတြကိ ု ျပန္ေျပာျဖစ္တာေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြဖုန္းဆက္၇င္လည္း ၾကားေနပါလိမ့္မယ္ ။တစ္ခါတေလ ကိုယ္မရွိတဲ့အခါ ဖုန္းဆက္၇င္ သူကပဲ မွတ္ထားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႔က ကုိယ့္ကိုုဖုန္းျပန္ဆက္ေပးဖုိ႔ မွာတာမ်ဳိး တစ္ခုခု သိခ်င္လု႔ ိ မွာတာမ်ဳိးမ်ားပါတယ္။ အဲဒီအခါ သူက ကၽြန္မကို သူတို႔သိခ်င္တမ်ုိးေတြကို ကုိယ္က ဒိုင္ခံလုပ္ေပးတာမ်ုိးလို႔ ေတြးထင္လာပါတယ္။ ေနာက္ျပီးကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြက ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူမ်ားပါတယ္။ ကုိယ္က အဖဲြ႕ထဲမွာ အမြဲဆုံးလိုျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ သူက ဘာေတြးမိလဲမသိပါဘူး။ ကၽြန္မကို အေပၚစီးကေန ခုိင္းတယ္လို႔ ထင္တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ အဲဒီလို တစ္ခါမွမေတြးျဖစ္ပဲ ဘာခံစားခ်က္မွလည္း မရွိပင္မယ့္ သူကလည္း ကိုယ့္ဘက္ကေတြးေပးတာဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း ဘာမွမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါပင္မယ့္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု မွတ္ခ်က္ျပဳေျပာတာေတာ့ နင္ဒုကၡတစ္ခုခုျဖစ္ၾကည့္ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြက ကူညီမယ္လို႔မထင္ပါဘူးတဲ့။ ေရေပၚဆီေတြပါတဲ့။ နင္က အဲဒီေရေပၚဆီေတြနဲ႔ ေပါင္းေနတာကို သာယာေနတာလားတဲ့..။ ေရေပၚဆီဆိုတဲ့ စကားလံုးသံုးတာကို သိပ္မၾကိဳက္ပင္ ကုိယ္က သူတို႔ ကုိ ေငြေၾကးေတြေၾကာင့္ ေပါင္းေနတာမ်ဳးိတစ္ခါမွ မေတြးျဖစ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္က သင္တန္းတစ္ခုတက္ျပီး ခင္မင္ခဲ့တာေန ေနာက္ပိုင္း ဒီ သံုးေလးေယာက္ေလာက္ပဲ ဆံုျဖစ္တာပါ။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ တစ္ခါတေလမွ ေတြ႔ျဖစ္ပင္မယ့္ ဒီ္ေလးေယာက္ကေတာ့ ေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဆံုျပီး ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာဆိုမိပါတယ္။ မုန္႔လုပ္စားတာေတြရွိပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ သူတို႔ဆီက ေငြေၾကးအကူအညီအျပင္ တျခားဘာမွ မယူခဲ့မိဖူးဘူး။ မုန္႔စားလုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဥိးစီးရွင္းလိုက္တာကလဲြလုိ႔ ကုိယ္ကဘာမွမယူဖုူးဘူး။ သူတုိ႔ကလည္း မုန္႔ေကၽြးဖို႔ရွင္းတာကုိလည္း သူငယ္ခ်င္းအခ်င္း စိတ္ထဲမွာ သာတယ္နာတယ္မရွိဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ စုျပီး ရွင္းလုိက္တာပါပဲ ။
သူေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တကယ္ကို ဆူးတစ္ခုျဖစ္သြားတာေတာ့အမွန္ပဲ။ ကိုယ္က သူတို႔ဆီက အခြင့္အေရးတစ္ခုလုိခ်င္လို႔ ကပ္ေနတယ္လုိထင္တာရယ္ ကိုယ္တကယ္ ဒုကၡေ၇ာက္၇င္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာက ဘယ္ေလာက္ကူညီေပးမွာလဲဆိုတာ၇ယ္ကို သိခ်င္လာျပန္ေ၇ာ..။
ကိုယ္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိပင္မယ့္ လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေပးဆပ္ရဲလည္းဆုိတာ ကုိယ္လည္းမသိပါဘူး။ တကယ္လို႔ ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ကေရာ ကူညီေပးႏုိင္ပ့ါမလားဆိုတာကို ေဝဝါးေနပါတယ္..။
ကၽြန္မ မွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းသိပ္မရွိပါဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္းတက္တုနး္က သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေဝးကုန္ၾကျပီး တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဥိး အဆက္အသြယ္မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းကတည္းက ေပါင္းတဲ့ ႏွင္းဆီဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ဦးတည္းပဲရွိျပီး သူနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ဆီေရာက္ေရာက္ အဆက္အသြယ္မျပတ္ပါဘူး။တကၠသုိလ္တက္တာလည္း မတူပဲနဲ႔ အျမဲတဲြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ တစ္ခါမွ ဖုန္းေတြဆက္ျ႔ပီး အၾကာၾကီး ေျပာဆိုတာေတြ သိပ္မရိွပါဘူး။ အေဝးေရာက္ေနတုန္း တစ္ခါတေလ ဆက္တာက လဲြရင္ မဆက္ျဖစ္သေလာက္ပါပဲ ။ အလုပ္အားတဲ့အခ်ိန္ ေတြ႔မယ္ဆိုတာေလာက္ခ်ိန္းတာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ အဆက္အသြယ္ေတာ့လုပ္ၾကပါတယ္။ ေမြးေန႔မွာ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔မလုပ္ျဖစ္ေတာင္ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းမုန္႔စားတာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါမွလည္း ရန္မျဖစ္ဘူးတာေတာ့ အံ့ျသမိပါတယ္။ ဒါပင္မယ့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုက္ဆံခ်ီးတာ အကူအညီအၾကီးၾကီးေတြ မေတာင္းသေလာက္ပါပဲ။ သူဝယ္ထားတဲ့စာအုပ္ကို ငွားဖတ္တာ အေခြေတြေပးတာ ကလဲြရင္ က်န္တဲ့ကိစ သိပ္မရွိပါဘူး။ ဒါပင္မယ့္ အသက္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကီးၾကီး သူနဲ႔ အဆက္အသြယ္မျပတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ ေသခ်ာသိေနပါတယ္။ သူ႔ဘက္ကလည္း အဲဒီလုိပါပဲ ။ ဒါပင္မယ့္ ကၽြန္မစိတ္ေတြ အရမ္းပင္ပန္းေနတာေတြ စိတ္ညစ္စရာေတြရွိတာကို သူ႔ကို တစ္ခါမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ သူကလည္း တစ္ခါမွမေျပာျဖစ္ဘူး။
ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႔ရင္ ရယ္ေမာျပီး စေနာက္ေနတာပါပဲ ။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဥၤီး ေျပာတဲ့ စကားကို တစ္ခါမွလည္း စကားအထ ေကာက္ျပီး စိတ္ေကာက္တာမ်ဳိးမရွိပါဘူး။ အလွအ၇မး္ၾကိဳက္ျပီး ေအးေဆးေနတတ္တဲ့ ႏွင္းဆီနဲ စာအုပ္ေတြအေခြေတြေလာက္ပဲသိတဲ့ ကၽြန္မတို႔ တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ဖူးဘူး။ဒါပင္မယ့္ အၾကိဳက္အေတာ္မ်ားမ်ားတူပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ဓာတ္ေတြက်တုန္းကေတာင္ သူနဲ႔စကားေတြေျပာေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ ေနျပတယ္။ ျပီးေတာ့ ငါ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ပံုေပါက္လားလု႔ိ ေမးၾကည့္ေတာ့ မေပါက္ပါဘူးတဲ့။ ကဲ ေကာင္းေရာ အဲဒီေလာက္ လူအကဲအခတ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲ။ သူ႔မိဘ ကိုယ့္မိဘေတြကလည္း သမီးေလးလို႔ပဲ သတ္မွတ္ထားျပီး ဘယ္အခ်ိန္ သြားစားစားရတယ္။အိမ္က သိတာကလည္း ဒိီသူငယ္ခ်င္းေလာက္ပဲ သိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အလုပ္ေတြ အားတဲ့၇က္မတူေတာ့ အေတာ္ၾကာမွတစ္ခါ ေတြ႔ျဖစ္တာကလဲြရင္ မေတြ႔ျဖစ္ပင္မယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ အဆက္အသြယ္ျပတ္မယ့္သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ စိတ္ထဲမွာ သိေနတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မ အက်င့္က မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေပါပင္မယ့္ စိတ္ထဲႏွစ္ျပီးခင္မွ သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ သတ္မွတ္တာပါ။ သိတာခင္တာပဲရွိတာ စိတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းလိုမခင္မိရင္ က်န္တဲ့ ကိစအေတာ္မ်ားမ်ားကိုိ မသိေစခ်င္ဘူး။ သြားသြားလာလာလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။
အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြက ေဝးလာပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာသိတဲ့သူေတြကလည္း အလုပ္သေဘာအ၇ပဲ ခင္မင္ထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို အနက္အဓိပၸယ္ဖြင့္လို႔မရျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ဒီလုိန႔ဲ သင္တန္းတစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္တက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အေတာ္ခင္မင္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ခင္မင္တာထက္ သနားတာက ပိုပါလိမ့္မယ္။ သူ႔လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္အျဖစ္ ရွိေနတဲ့အ၇ာေတြဆုိျပီး အေတာ္မ်ားမ်ားကိုယ့္ကို ေျပာျပေတာ့ ကိုယ္က သနားတာေရာ ခင္မင္ဖို႔ေကာင္းတာန႔ ဲ အားလံုးထက္ပိုခင္တာမဟုတ္ပင္မယ့္ သူ႔အတြက္ကို အေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ သင္တန္းမွာသူ႔လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္က လုပ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ သင္တန္းေတြျပီးေတာ ့သူနယ္ျပန္သြားတဲ့အခါ သူအကူအညီေတာင္းတဲ့ ကိစၥေတြကိုတကယ္လိုအပ္လို႔ပဲ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြန႔ဲပဲ လုိအပ္တာေတြ လုပ္ေပးဖူးတယ္။ ရန္ကုန္မွာ အေျခခ်ဖို႔ မိဘအိမ္က ထြက္လာခဲ့တဲ့သူ႔ကို ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကားဂိတ္မွာ သြားၾကိဳခဲ့ၾကျပီး သူငယ္ခ်င္းေနအိမ္မွာ ေနထုိင္ဖို႔အေရး အားလံုးလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ကုိယ္က ေငြေၾကးပိုင္းဆုိင္ရာအျပင္ သူ႔ ပုဂၢဳိလ္ေရးဆုိင္ရာေတြမွာ ၾကားဝင္ေျဖရွင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၾကားမွာ ျပသနာေပါင္းမ်ားစြာမွာ ကိုယ္က ၾကားဝင္ျပီးေျဖရွင္းမႈေတြကို တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အထင္အျမင္လဲြမွားမႈေတြျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့အထိ ကိုယ္က ဘာမွမေျပာဘဲ ကူသင့္သေလာက္ကူေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ကုိယ္က ဒီလုိလုပ္ေပးတယ္ဆုိတာကို ဂုဏ္တင္ျပီးေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပင္မယ့္ ကိုယ္က ဘာတစ္ခုမွမသိခဲ့ဘဲ လုပ္ေပးခဲ့၇ဖူးျပီးေနာက္ဆုံးေတာ့ သူက ကိုယ္အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ျပစ္လုိက္တာကို ခံခဲ့ရလို႔ ကိုယ္တုိ႔ေတြအံ့ျသခဲ့ရတာပါ။ စိတ္ဆိုးလားဆုိတာထက္ စိတ္မေကာင္းဘူးျဖစ္တာ ပိုပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ လုိအပ္လို႔ကူညီေပးတာထက္ သူ႔ကို တကယ္သနားခဲ့ျပီး ကူေပးခဲ့ရတာေၾကာင့္ပါ ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူေျပာတာေတြက ပံုျပင္ဆန္ဆန္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးမႈေတြၾကားမွာ ကုိယ္တုိ႔ေတြက ရယ္စရာၾကီးပဲ ျဖစ္ခဲ့သလိုပါ။ အခုေတာ့လည္း ျမန္မာေတြေပါမ်ားတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာေနထုိင္ရင္း ဘဝသစ္တစ္ခုကို ရပ္တည္ေနတယ္သတင္းၾကားတာကလြဲရင္ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ကုန္ပါျပီ။
လူမႈေရးကြန္ယက္ျဖစ္တဲ့ Facebook မွာေတာင္ ကိုုယ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖယ္ထားတာသိကတည္းက သူ႔စိတ္ကိုသိျပီး ကုိယ္လည္း ဘာမွမေတြးေတာ့ပဲ သူ႔သေဘာအတုိင္းပဲလုိ႔ ထားလုိက္ပင္မယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေကာင္းေပ.။
အသက္ေတြၾကီးျပင္းလာမႈနဲ႔ အတူ လုပ္ငန္းသေဘာအရ သိလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိခဲ့ပင္မယ့္ အားလုံးက လုပ္ငန္းသေဘာအရ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြသာျဖစ္ေနတယ္။ အခုဆုိ လုပ္ငန္းသစ္တစ္ခုမွာ ေနသားက်ေနပင္မယ့္ အလုပ္ထဲမွာ အေပါင္းအသင္းမရွိသလုိျဖစ္ေနတယ္.။ မိတ္ေဆြေတြရွိပါတယ္.။ ဒါပင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ားကုိသာ လုိခ်င္သည္။ အေပၚယံသေဘာအရ သြက္လက္မည္ဟုထင္ရေသာ ကၽြန္မသည္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေအးစက္သူသာျဖစ္သည္ကို ကိုယ္သာသိသည္ျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္ အသက္ေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္သည္ ပိုျပီးပိုျပီး ေဝးကြာလာခဲ့ရေတာ့သည္ကား အမွန္တရားတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေဝးကြာေနပါေစ ဆံုခဲ့ဖူးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို စိတ္ရင္းထဲတြင္ ေတးမွတ္ ေပ်ာ္ဝင္ေနဆဲသာျဖစ္သည္။ သာသည္နာသည္မေတြး႔ပဲ အတူစိတ္ရင္းမ်ားျဖင့္ရွိခဲ့ဖူးေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေစခ်င္သည္။ ကိုယ့္အေတြးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ လႊတ္ပစ္လိုက္လို႔မရတဲ့အရာလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္မိပါသည္။
ခ်မ္းအိမ္ 